Inhoud: De wegsegmenten uit wegenregister met daaraan toegevoegd de geschatte waarde van de breedte van het openbaar, berekend aan de hand van de oppervlakte an de onderliggnde WBN-laag uit GRB. De UIDN van deze GRB-WBN laag is ook openomen. Doel: De gebruikers een indicatieve waarde geven over de geschatte breedte van het openbaar domein: wegbaan, berm en voet en fietspaden. Aanmaak : De oppervlaktte en omtrek van de GRB-WBN laag wordt gebruikt als indicatorwaarde om een schatting te maken van de breedte van het openbaar domein op die plek. Kruispuntzones worden niet gebruikt, vanwege een te coplexe vorm. De formule die gebruikt was: breedte = 0.25 x (lengte - 0.25) x √( lengte x  (lengte -16) x oppervlakte ) Dit is gebaseerd op de volgende aannames: We gaan dat de archetypische intuïtie van een polygoon met een duidelijke "breedte" een kleine buffer is (zeg van straal r met vierkante uiteinden) rond een lange, redelijk rechte polylijn (zeg van lengte L). We denken aan 2r = w als zijn breedte. Dus: De omtrek P is ongeveer gelijk aan 2L + 2w; Het gebied A is ongeveer gelijk aan w L. De breedte w en lengte L kunnen vervolgens worden teruggewonnen als wortels van de kwadratische x ^ 2 - (P / 2) x + A; in het bijzonder kunnen we schatten w = (P - Sqrt (P ^ 2 - 16A)) / 4. Als je zeker weet dat de polygoon echt lang en dun is, kun je als verdere benadering 2L + 2w nemen om gelijk te zijn aan 2L, vanwaar w (grof) = 2A / P. De relatieve fout in deze benadering is evenredig met w / L : hoe dunner de polygoon, hoe dichter w / L bij nul ligt en hoe beter de benadering wordt. Deze benadering is niet alleen uiterst eenvoudig (deel het gebied door de omtrek en vermenigvuldig met 2), met beide formules maakt het niet uit hoe de polygoon is georiënteerd of waar deze zich bevindt (omdat dergelijke euclidische bewegingen noch het gebied noch de omtrek).