Net als elders in de Noordzee neemt ook voor de Belgische kust de watertemperatuur aan het zeeoppervlak duidelijk toe.Voor het zoutgehalte (saliniteit) en de zuurtegraad (pH) van het zeewater voor onze kust zijn momenteel nog geen meetreeksen voorhanden die langetermijnanalyse toelaten.Meetreeksen van golfhoogten en windsnelheden op/aan zee laten geen duidelijke klimaattrend zien.

De laatste decennia nemen de atmosferische concentraties van broeikasgassen en aerosolen toe hoofdzakelijk ten gevolge van menselijke activiteiten. Die toename leidt tot verhoogde temperaturen op aarde, wat verstoring van het klimaat met zich meebrengt. Die verstoring kan bestaan uit wijzigende neerslagpatronen.Deze indicator gaat na in hoeverre er in België wijzigingen optreden in het voorkomen van periodes met extreme neerslag. Periodes met extreem veel neerslag kunnen immers leiden tot overstromingen, terwijl lange droge periodes leiden tot verdroging van ecosystemen en aantasting van de waterreserves.

Een verhoogde concentratie aan broeikasgassen in de atmosfeer zorgt voor een toename van de gemiddelde temperatuur op aarde met verschuiving van de klimaatzones en wijzigingen in extreme weersfenomenen tot gevolg.Deze indicator gaat na in hoeverre de jaargemiddelde temperatuur in België wijzigt, en toetst het verloop van deze temperatuur ook af aan de evoluties binnen Europa en mondiaal.

Klimaatverandering is nu een van de grootste mondiale risico’s voor mens en maatschappij. Ook in Vlaanderen verandert het klimaat. Eenvoudig uitgedrukt zal dit in onze regio zorgen voor ‘drogere zomers, nattere winters, meer hittegolven en een stijgend zeeniveau’. We zullen ons moeten aanpassen aan deze verandering en we zullen oplossingen moeten bedenken om hiermee om te gaan. Dat betekent inzetten op klimaatadaptatie.

De temperatuur in steden ligt doorgaans hoger dan in de omringende landelijke gebieden, wat tijdens hittegolven aanleiding geeft tot een verhoogde menselijke blootstelling aan hittestress. Vooral ouderen en kinderen ondervinden hiervan gezondheidshinder. Deze indicator kwantificeert die verhoogde blootstelling aan de hand van de extra ‘hittegolfgraaddagen' die in steden gemeten worden, en die zowel het gewicht als de duur van hittegolven in rekening brengen.Bij deze indicator nemen we de definitie over die de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid hanteert voor een hittegolf: “een periode van minstens drie opeenvolgende dagen met een gemiddelde minimumtemperatuur (gemiddelde over de drie dagen en niet per dag) hoger dan 18,2 °C en een gemiddelde maximumtemperatuur hoger dan 29,6 °C”.

De kwetsbaarheid van mens en natuur voor klimaatverandering wordt niet alleen bepaald door wijzigende jaargemiddelden, maar ook en zelfs nog meer door wijzigende extremen. Bovendien vergroten extreme temperaturen ook de blootstelling aan diverse schadelijke stoffen, zoals troposferische ozon en fijn stof.Deze indicator geeft een eerste invulling aan de opvolging van temperatuurextremen, met name door de temperatuur per seizoen in beeld te brengen. Een andere indicator gaat in op de eigenlijke temperatuurextremen.

Deze grafiek geeft de variatie weer in de concentratie van CO2 in de mondiale atmosfeer over meer dan 800 000 jaar.

De laatste decennia nemen de atmosferische concentraties van broeikasgassen en aerosolen toe hoofdzakelijk ten gevolge van menselijke activiteiten. Die toename leidt tot verhoogde temperaturen op aarde, wat verstoring van het klimaat met zich meebrengt. Die verstoring kan bestaan uit wijzigende neerslagpatronen, met periodes van extreme droogte of overstromingen tot gevolg.Deze indicator gaat na in hoeverre er in België wijzigingen optreden in de neerslag per seizoen of in het aantal dagen met meetbare neerslag (= 0,1 mm/dag).

Synthesekaarten combineren de verschillende effecten of impacts, en brengen zo de 'hotspots' van klimaarverandering in beeld voor Vlaanderen (hitte, overstroming, zeespiegelstijging, droogte, klimaat),

Jaarlijks rapporteert de VMM over de uitstoot van de broeikasgassen in Vlaanderen vanaf 1990, voor de verschillende sectoren en voor de verschillende gassen (CO2, CH4, N2O, HFK's, PFK's, SF6 en NF3).Vanaf 2005 loopt het Europees Emissiehandelsysteem (ETS). Dit omvat de belangrijkste emissies van de energiesector en de industrie. Daartoe wordt vanaf 2005 ook een opsplitsing gemaakt van de totale broeikasgasuitstoot in een ETS- en een niet-ETS-deel (emissies door transport, huishoudens, handel & diensten, landbouw en enkele kleine onderdelen van de sectoren industrie en energie).